วิถีผ้าชนเผ่าอิ้วเมี่ยน (เย้า)

ศิลปะการสร้างสรรค์ ลวดลายบนผืนผ้าของชาวเมี่ยนที่รู้จักและยอมรับในความงดงาม
คือ การปักลวดลาย โดยงานปักที่ปรากฏบนผืนผ้าในแต่ละชิ้นนั้น วิจิตรงดงามมาก
แต่ละะลายเกิดจากทักษะความชำนาญ และความแม่นยำในการจรดฝีเข็ม ด้วยเทคนิคเฉพาะตัว

ตั้งแต่วิธีการจับเข็ม โดยในขณะปักจะใช้วิธี คว่ำเอาด้านหน้าของผ้าลง
แล้วหงายด้านหลังของผ้าขึ้นมาหาผู้ปัก แล้วจึงทำการปักจากทางด้านหลังผ้า
โดยจะไม่มีการพลิกกลับมามองด้านหน้าในขณะปักเลยแม้แต่ครั้งเดียว

แต่ลวดลายที่เกิดขึ้นบนผ้าปักแต่ละผืนนั้น มีความเรียบร้อยสวยงาม
และประณีตเหมือนกัน ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง อย่างน่ามหัศจรรย์

เป็นเทคนิคเฉพาะตัวที่สะท้อนทักษะฝีมือของ "ผ้าชนเผ่าเมี่ยน"

สำหรับผู้หญิงชาวเมี่ยน โดยทั่วไปทุกคนจะต้องเริ่มต้นฝึกหัดปัก

เทคนิคพื้นฐานที่เรียกว่า หยิ่ว หมายถึงการปักเดินเส้นเป็นเส้นตรง

และเมื่อสามารถทำได้อย่างเชี่ยวชาญแล้ว ก็จะเริ่มสร้างสรรค์ลวดลาย

บนผืนผ้าด้วยเทคนิคที่นิยมใช้กันมากคือ การปักแบบที่เรียกว่า โฉ่ง

ทิว

การปักแบบ โฉ่งทิว คือ การปักด้ายทีละเส้นให้เป็นลายกากบาท

เล็กๆ ประกอบกันขึ้นเป็นลวดลายต่างๆ เช่น ลายย่านเปี้ยง (ดอกไม้เงิน )

ลายซม (คน) ลายหล่มเจว (ตีนแมว) ลายก้อนยอ(แมงมุม) เป็นต้น

ปัจจุบันนี้เพื่อความสะดวกรวดเร็วมากขึ้นในการปัก หลายคนจึงเริ่มหัน

มาใช้วิธีการปักที่เรียกว่า โฉ่ง ดับ ยับ หรือการปักไขว้ตามตาของผ้า ลักษณะ

คล้ายกับการปักครอสติชในปัจจุบัน แต่ยังรักษาเอกลักษณ์งานปักของ

ชาวเมี่ยนไว้เสมอมา.