
ชนเผ่าลีซอ มีชุดแต่งกายประจำเผ่า ที่มีสีสันสดใสหลากสีสัน
โดยหญิงชาวลีซอ จะเรียนรู้ศิลปะการเย็บผ้าปะติด ที่ได้รับการถ่ายทอดจากผู้เป็นมารดา
ตั้งแต่ยังเป็นเด็กหญิง จนมีความเชี่ยวชาญในการเย็บผ้าเป็นเส้นเล็กๆ
เพื่อนำมามัดรวมกัน ติดปลายแต่ละเส้นด้วยด้ายไหมพรมทรงกลม เป็นกระจุกเล็กๆ หลากสี
ที่่เรียกว่า เชือกลีซอ หรือ หางลีซอ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของชุดการแต่งกาย ประจำชนเผ่า
ผู้หญิงจะนำหางลีซอไปห้อยประดับที่เอว ด้านหลังของกางเกง
ส่วนผู้ชายจะนำมาห้อยเอว ไว้ด้านหน้าของกางเกง
เชือกลีซอ นับเป็นเอกลักษณ์การแต่งกายประจำชนเผ่าของชาวลีซอที่โดดเด่น
และมีความชัดเจน ผู้หญิงลีซอจะมีความโดดเด่น ที่ผ้า หรือ หมวกทรงกลม
ที่ตกแต่งด้วยลูกปัก และพู่ประดับหลากสี ห้อยระย้าลงมา อย่างสวยงาม
ผู้หญิงชาวลีซอ จะเลิกแต่งกายด้วยสีสันสดใสเมื่อแต่งงานแล้ว
และจะต้องแต่งกายด้วยเสื้อผ้า ที่มีสี และลวดลาย ในโทนมืดเท่านั้น
การสร้างสรรค์ลวดลาย และทักษะงานฝีมือของชนเผ่าลีซอ
ลักษณะลวดลายเอกลักษณ์บนผืนผ้าของชนเผ่าลีซอ สะท้อนบุคลิกตัวตนได้อย่างชัดแจ้ง
ตั้งแต่เทคนิคการตัดชิ้นผ้าที่ต้องอาศัยความเชี่ยวชาญ
ตลอดจนถึงการนำผ้ามาเย็บปะติด เป็นรูปร่างเชิงเรขาคณิต
เน้นการตัดกันของรูปทรง ที่เป็นเส้นตรง มีการเข้ามุมของลวดลายอย่างชัดเจน
มีการใช้สีที่ตัดกันอย่างฉูดฉาดรุนแรง จนเกิดเป็นเอกลักษณ์
และกลายเป็นเสน่ห์ของชนเผ่า
บางลวดลาย อาจมีลักษณะใกล้เคียง หรือ เหมือนกับลวดลายของชนเผ่ามเูซอ
เช่ย ลายแถบสี ลายเสือ ฯลฯ
ท้งนี้เชื่อว่า น่าจะเกิดจากการผสมผสาน ทางศิลปะและวัฒนธรรมของชนเผ่า
นับตั้งแต่ครั้งบรรพบุรุษ เมื่อมีการอพยพย้ายถิ่นที่อยู่อาศัย
เกิดการแต่งงานข้ามชนเผ่า หรือมีการติดต่อค้าขายซึ่งกันและกัน
ชนเผ่าลีซอใช้เทคนิคหลักคือ การเย็บ โดยจะเป็นการเย็บแถบผ้าเล็กๆ สลับสี
แล้วสร้างลวดลายที่ต้องการ ด้วยการเย็บติดผ้าตัดปะลงบนผ้าแถบพื้นสีต่างๆ
ความยากของเทคนิคนี้ คือการกำหนดขนาดของชิ้นผ้า ที่จะถูกนำมาพับขึ้นรูปร่างเป็นลวดลายต่างๆ
เช่น สี่เหลี่ยม สามเหลี่ยม แล้วนำมาเย็บติดกัน ตามรูปแบบของลวดลายที่เลือกไว้
ขั้นตอนการเย็บผ้าปะติดลวดลาย
ขั้นแรกต้องเลือกลักษณะลวดลาย สีสันที่จะนำมาใช้ จากนั้นจึงนำผ้ามาเย็บปะติดบนผืนผ้า
โดยใช้กรรไกรตัดผ้าออกเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วนำไปเย็บปะติดเป็นลวดลายที่ต้องการ
ลายพื้นฐานแรกที่จะต้องฝึกเย็บ คือ ลายอี๊เมียจือนี้ต่า (แถบสี)
จะเป็นลายสำคัญที่ต้องใช้ในผ้าทุกผืน ซึ่งจะใส่เทคนิคการตัดผ้าสีสันสดใสเป็นแถบยาวๆ
แล้วนำมาเย็บสลับสีสันต่อกันเป็นชั้น ๆ
เทคนิคการเย็บลายอี๊เมียจือนี้ต่า (แถบสี)
ในกรณีที่ต้องการเย็บปะติดผ้าเป็นลวดลายเอกลักษณ์อื่นๆ บนผืนผ้ามากกว่า 1 ลาย
หญิงชาวลีซอจะต้องเย็บลายอี๊เมียจือนี้ต่า (แถบสี) นี้ทุกครั้งในการขึ้นลวดลายบนผืนผ้า
และทุกครั้งเมื่อต้องสลับจากลวดลายหนึ่งไปยังอีกลวดลายหนึ่ง
และจะใช้ลายนี้ เป็นลวดลายในการจบชิ้นงานเสมอด้วยเช่นกัน
สำหรับลวดลายการเย็บผ้าปะลายติดอื่นๆ ที่หญิงชาวลีซอนิยมนำมาใช้สร้างลวดลายบนผืนผ้า
ได้แก่ ลายฮู้เพี้ยคว้า (แป้นสี่เหลี่ยมหลังลูกธนู) ลายเพี้ยกุมาคว้า (มุมอกเสื้อผู้หญิง) ลายอ๊ะหน่ายือ (ฟันหมา)
หางลีซอ เอกลักษณ์ชนเผ่า

การเย็บผ้าเป็นเส้นเล็กๆ สีสันสดใส เพื่อนำมามัดรวมกัน
ติดปลายแต่ละเส้น ด้วยด้ายไหมพรมทรงกลม เป็นกระจุกเล็กๆ หลากสีสวยงาม
ที่เรียกว่าเชือกลีซอ หรือหางลีซอ ซึ่งใช้เป็นสิ่งแสดงเอกลักษณ์ประกอบชุดการแต่งกายประจำชนเผ่า
ผู้หญิงจะนำหางลีซอนับร้อยเส้นนี้ ไปห้อยประดับไว้ที่เอว บริเวณด้านหลังของกางเกง
ผู้ชายจะนำหางลีซอมาห้อยเอวติดไว้ด้านหน้าของกางเกง
เชือกลีซอ นับเป็นเอกลักษณ์การแต่งกายประจำชนเผ่าของชาวลีซอ ที่โดดเด่น และมีความชัดเจนที่สุด
----------------------------
ลายอี๊เมียจือนี้ต่า (ลักษณะเย็บเป็นชั้นๆ)
อี๊เมียจือนี้ต่า เป็นการเรียกลายตามเทคนิคของการสร้างสรรค์ลวดลาย
ที่นำชิ้นผ้าสีสันสดใสมาเย็บต่อเป็นแถวยาว ลักษณะเป็นการต่อแถบผ้าสีเป็นชั้นๆ ต่อเนื่องกันไป
ถือเป็นลวดลายแรก ที่หญิงสาวชาวลีซอทุกคน จะต้องหัดเย็บให้เป็นก่อนลายอื่นๆ
ชนเผ่าลีซอถึงกับมีคำกล่าวกันว่า ถ้าผู้หญิงลีซอคนใดเย็บลายนี้ไม่ได้
ถือว่าไม่ใช่ผู้หญิงลีซอที่แท้จริง
ลายอี๊เมียจือนี้ต่า หรือลักษณะการเย็บผ้าแถบสีเช่นนี้ เป็นเอกลักษณ์ที่ชัดเจนของ
ชนเผ่าลีซอที่ยังคงพบเห็นในปัจจุบัน
---------------
ลายอ๊ะหน่ายือ (ฟันหมา)
อ๊ะหน่ายือ หมายถึง ฟันหมา (สุนัข) เป็นลวดลายโบราณดั้งเดิม ที่บรรพบุรุษชาวลีซอเลียนแบบรูปทรงของฟันสุนัข
ลักษณะของลวดลาย มีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมเล็กๆ เย็บเรียงต่อกันเป็นแถวยาว
การสร้างลวดลายทำได้โดยการนำผ้าที่ตัดเป็นชิ้นเล็กๆ พับเป็นสามเหลี่ยม
นำมาเย็บติดต่อเนื่องกันเป็นสามเหลี่ยมซิกแซ็ก ดูคล้ายฟันของสุนัข
สำหรับชนเผ่าลีซอนั้น มีความผูกพันกับสุนัขมาก
ลักษณะลายอ๊ะหน่ายือ ของชนเผ่าลีซอ มีความคล้ายคลึงกับ เอกลักษณ์ของชนเผ่ามูเซอด้วยเช่นเดียวกัน
--------------------
ลายฮู้เพี้ยคว้า (แป้นสี่เหลี่ยมหลังลูกธนู)
ฮู้เพี้ยคว้า หมายถึง แป้นสี่เหลี่ยมหลังลูกธนู
ลักษณะของลวดลายดูคล้ายลายสามเหลี่ยมเล็กๆ 4 อัน หันมุมยอดชนกัน กลายเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านเท่า
ลวดลายลักษณะเช่นนี้ ใช้เทคนิคการตัดผ้าเป็นชิ้นเล็กๆ นำมาเย็บประกอบต่อกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านเท่า
จินตนาการสร้างลวดลายนี้ มาจากลักษณะของแท่งสี่เหลี่ยมที่อยู่หลังลูกธนูในสมัยโบราณ
ชาวลีซอนิยมนำลวดลาย ฮู้เพี้ยคว้า มาประดับตามเสื้อ หมวก และเข็มขัดของผู้หญิง.